της Θάνιας Βέζου, (νηπιαγωγός)
το κείμενο είναι αφιερωμένο στον συνάδελφο(ειδικότητας) που μπήκε στην πρωτοβάθμια την ώρα που εγώ έπαιρνα άδεια άνευ αποδοχών. Ενημέρωσε πως έχει κάνει μεταμόσχευση νεφρού και είναι σε ανοσοκαταστολή και ζήτησε να μην μπει αμέσως στην τάξη λόγω κινδύνου για τη ζωή του. Ζήτησε αν μπορεί να είναι στο γραφείο ή σε κάποιο γραφείο σχολείου. Του απάντησαν: Δούλεψε ή παραιτήσου, ελάχιστα πιο ευγενικά απ’όσο το γράφω εγώ.
«Ο Π.Ο.Υ. συστήνει τον αποκλειστικό μητρικό θηλασμό για τους πρώτους έξι μήνες της ζωής του βρέφους σας». Αφίσα αναρτημένη σε κάθε δομή δημόσιας υγείας η οποία δέχεται εγκυμονούσες γυναίκες. Οι παραινέσεις από τους ειδικούς υγείας κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος. Εάν μάλιστα αποφασίσεις να εντρυφήσεις παραπάνω, γρήγορα θα αντιληφθείς τη σημασία της συνεχούς παρουσίας της μάνας δίπλα στο βρέφος αυτούς τους πρώτους μήνες. «Το βρέφος άλλωστε, δεν μπορεί να διαχωρίσει ακόμα τον εαυτό του από την μάνα. Θεωρεί ότι είναι ένα». Το άθλημα που την περιμένει τους πρώτους μήνες της ζωής του βρέφους της την καλεί να επιτύχει άθλο. Έπαθλο είναι η καθημερινή επιβεβαίωση χαράς αυτής της νέας ζωής που μεγαλώνει στη αγκαλιά της. Προσφορά σε μια κοινωνία που περιμένει ή θα έπρεπε να περιμένει με ξεχωριστή λαχτάρα τους νέους βλαστούς να της δώσουν σιγά σιγά τη δικιά τους ζωογόνα πνοή και ώθηση.
Η κοινωνία, στο βαθμό που ορίζεται ως λαϊκή έκφραση, αποδέχεται ευπροσήγορα την πρόκληση. Το βλέπεις στα πλατιά χαμόγελα αγνώστων από την πρώτη σου βόλτα με το «γλυκό μωράκι», στις μεστές από ζέση καρδιάς χειρονομίες, στα ειλικρινή ευχολόγια. Όλα καλοδεχούμενα. Μέχρι τη στιγμή που η κοινωνία ορίζεται πια ως οργανωμένη οντότητα με κράτος που τη διοικεί. Ο αναπληρωτής εκπαιδευτικός το βρίσκει μπροστά του στη χειρότερη έκφανση του: στα κουτσουρεμένα επιδόματα-ψίχουλα, στις ανύπαρκτες άδειες εγκυμοσύνης και λοχείας, στη γραφειοκρατία που αδιάφορα σου ανακοινώνει ότι η άδεια άνευ αποδοχών είναι και άνευ προϋπηρεσίας. Η μοναδική επιλογή που μας δίνεται, λοιπόν, είναι η οικονομική εξαθλίωση (άνευ αποδοχών) και η εργασιακή κατρακύλα στους πίνακες αναπληρωτών (άνευ προϋπηρεσίας).Πίσω από την «κανονικότητα» που διατυμπανίζει το Υπουργείο Παιδείας κρύβεται ο χειρότερος μεσαίωνας. Αυτός που στανικά γαυγίζει προς τον καθένα μας: έτσι είναι τα πράγματα. Και σαν τηλε-περσόνα φωνασκεί: take it or leaveit.
Δούλεψε ή παραιτήσου. Στον Καιάδα οι έγκυες, οι μητέρες, οι χρόνια άρρωστοι/ες.
Δούλεψε ή παραιτήσου. Παράτα το σπίτι σου, την οικογένειά σου, τα παιδιά σου, τη ζωή σου και πήγαινε όπου κληρώσει η «λοταρία» του υπουργείου να αναπληρώσεις τον ίδιο σου τον εαυτό κάθε χρονιά.
Δούλεψε ή παραιτήσου. Δούλεψε, ακόμα κι αν έχεις επικίνδυνη εγκυμοσύνη, ακόμα κι αν χρειαστεί να πας σχολείο όντας κοινωνικά ευπαθής ομάδα και είσαι εκτεθειμένη σε ιώσεις και άλλες ασθένειες.
Δούλεψε ή παραιτήσου. Δούλεψε και παράτησε το μωρό σου. Σταμάτησε τον θηλασμό. Πλήρωσε για να στο κρατάνε -αλήθεια ποιον θα εμπιστευόσασταν για φροντιστή του μωρού παιδιού σας; Μετακόμισε και πάρ’ το μαζί σου. Για 8 μήνες. Για ψίχουλα.
Δούλεψε ή παραιτήσου αναπληρωτάκο! Και να αισθάνεσαι και τυχερός που έχεις τη δυνατότητα να δουλεύεις.
Να μη συνηθίσουμε τα διλήμματά τους για το αν πρέπει να δουλέψουμε ή να παραιτηθούμε! Να μην αφήνουμε τα μωρά μας από τους 2 μήνες! Να μην διακινδυνεύουμε τη ζωή τους ως έμβρυα όταν έχουμε επαπειλούμενη εγκυμοσύνη!
Να απαιτήσουμε μόνιμους και μαζικούς διορισμούς εδώ και τώρα! Εξίσωση των δικαιωμάτων μονίμων και αναπληρωτών! Πλήρη δικαιώματα προστασίας της μητρότητας και της εγκυμοσύνης με άδειες όπου θα προσμετράται η προϋπηρεσία και οι αποδοχές!
Να δικτυωθούμε μεταξύ μας! Να μη μείνει καμία μόνη της απέναντί τους! Παλεύουμε μέσα από τα σωματεία μας για να ανατρέψουμε τον εργασιακό μεσαίωνα που μας θέλει χωρίς δικαιώματα!
πηγή : Σελιδοδείκτης
